تو دنیای مجازی هم میشه آدما رو شناخت شاید بگیم ما که همدیگرو نمی شناسیم و نمی بینیم پس چجوری میشه؟وقتی وبلاگی رو یه مدت می خونی دیگه اون فرد رو میشناسی ممکنه تو مطالبش یه چیزایی رو هم دروغ بگه و یا جور دیگه ای نشون بده ولی وقتی یه مدت یه وبلاگی رو بخونی می تونی حتی اون دروغها رو هم بفهمی میتونی شخصیتهای مختلف رو بشناسی دقیقا می فهمی فلانی خیلی مهربونه و دلش پاکه یا فلانی اصلا انتقادپذیر نیست و اگر یه انتقاد بهش بکنی آنچنان سرت خراب میشه که می فهمی اصلا انتقاد پذیر نیست یا فلانی خیلی شاد و شوخه یا فلانی بی خیاله و خونسرد به نظره من این ویژگیهای شخصیتی رو میشه بفهمی... برای بعضیها بسیار متاسفم که هنوز نتونستن من رو بشناسن. این همه پست هر روز میزارم کاملا میشه شخصیت منو فهمید من نمیگم آدم خوبی هستم ولی به هیچ وجه شخصیتم جوری نیست که بخوام با حرفهام یکی رو آزار بدم مثلا برای یه دوست وبلاگی کامنت بزارم با یه نام دیگه و بعد انتقادم رو ازش مطرح کنم.. نه ..من اگر کسی رو دوست خودم بدونم و مطمئن باشم که روحیه انتقاد پذیری داره مستقیم و با نام خودم براش کامنت میزارم و اگر با شناختی که از طرف بدست آوردم و بدونم انتقاد پذیر نیست اصلا بهش انتقاد نمی کنم و نظر نمیدم. خانمی که پست میزاری و منظورت منم کاملا در اشتباهی.. منم برای رفع مشکلات تو دعا کردم ولی حتی با وجود حرفهایی که این مدت زدی و منظورت من بودم به روی خودم نیاوردم و اگر تو منو نفرین کردی ولی من نفرینت نکردم و نمی کنم چون دنیا ارزش این کینه های الکی به دل گرفتن رو نداره اینکه ما چند تا مدرک و فلان رو داشته باشیم و خارج رفته باشیم (فرض می کنیم راست میگی)دلیلی بر خوبی ما نیست خوبی چیز دیگه ایه... انسانیت با مدرک تعریف نمیشه... چه بسیار آدمهای بی سوادی که واقعا انسانند. اشتباهاتمون و قضاوتهای نابجامون رو پذیرا باشیم.
من شاید با شوهرم مشکل داشته باشم ولی دلیل نمیشه عقده هامو سر تو خالی کنم و اینقدر به خودت نبال که من مشکل ندارم و فلانی مشکل داره و حقشه و فلان و بهمان. هر کس به طریقی مشکلاتی رو داره و خیلی خودتو بالا نگیر .